Ben bu akşam seni sardım Kurabiye. Tuttum, kokladım, baktım, besledim, konuştum, dokundum. Ne çok küçükmüşsün, ne de huysuz. On numaraymışın. Favorisiymişin hemşire ablanın da, en kıdemlilerdenmişin koğuşta. Sütün kokusunu aldın mı, ağzını büyük açıp hepsini mideye indiriyormuşsun, ki gördüm onu. Bir dikişte bitirdin ikinci partiyi.
Uzun uzun konuştum seninle kendimce. Onu dedim, bunu dedim okşarken seni. Sonra hemşire geldi, "aa, uyumuş" dedi. Ben hepsini duydun sanıyordum, uyuyormuşsun Kurabiye. Acemilik işte. Önce ayık mısın kontrolü, sonra hayat hikayesi anlatmaca bundan sonra, öğrendim.
Ben daha çok doğururmuşum Kurabiye. Senle açtık kapıları, nicelerine abi olman nasip olsun inşallah.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder