Kurabiye Çocuk, beni biraz vaktinden erken anne yapan, yirmisekiz haftalık doğup, yetmişbir gün yoğun bakımda kalan bir ay parçasıdır. Bu hikaye biraz onu, biraz beni anlatır. Her gün kendine has süprizlerle geldiği için, olanı biteni yazmaya niyet ettim. Cümleler uzayda bir yerde asılı kalabilsin diye, yazı kadar şaşırtıcı az şey var diye, çok sonraları okuyup, gülümseyerek analım diye...
15 Kasım 2014 Cumartesi
Yüzaltıncı gün
Bugün naptık Kurabiye, bir acı kahve içtik, daha da bişi edemedik annem. Kahve güzeldi en azından, tüm güne değdi. Öyle diyelim dimi Kurabiye, evet evet öyle diyelim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder