2 Nisan 2015 Perşembe

İkiyüzkırkikinci gün

Dayın seni görmeye geldi Kurabiye. Kocaman olmuşun, o zamanlar gülmüyormuşun bile, şu an ise kim sana azıcık baksa basıyorsun kahkahayı keyfin yerindeyse. Çerçevelik foturafların çekildi yine rutin iki ayda bir kontrollerinde.

Pazara gittik bugün seni alıp, bayıldın Kurabiye. Pazarcılar gel vatandaş diye bağırdıkça, dayın korktu seni çalıverecekler diye, sen güldün güldün. Arabana kıymanı, elmanı taktık, dolandık seninle.

Yıkadık akşam da babanla bir güzel seni. Sular şapırdadıkça gülümsedin bize. Yemek yerken de ayaklarını poponun üzerinde dik tutup bize gösterdin, sanki büyüyorsun Kurabiye. Kaka yapmanı çok sevdiğimizi de biliyorsun, kakanı gördüğümüzde kocaman gülümsüyorsun ondan.

Dayınla hayat memat konuşurken, yoksa yoksa dedik, Kurabiye haklı mı, her şey kaka, süt ve gazdan mı ibaret. Bir uyumak, bir de yalnız kalmamak mı istiyoruz sadece. Yalnızken gözyaşlı ağlayıp, bizi görünce hemen susup kocaman gülümsüyorsun. Bir de babanı yanağından kocaman öpüyorsun gözümden kaçmıyor

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder