20 Haziran 2015 Cumartesi

Üçyüzyirminci gün

Bugün birçok yeni şey oldu senin için Kurabiye. Kum gördün bir defa. Görmek ne demek, içine kadar girdi neredeyse.

Kürekle tanıştın sonra, yarabbim o nasıl bır oyuncakmış öyle, dakikalarca baktın elinde, evirdin çevirdin,bırakmadın kesinlikle. Arada tırmık girse de sahneye, küreğin hali bır başkaydı. Kürek takımı benim, baban dalga geçıyor, kendine getirdin ama  Kurabiye oynuyor, diye. Asıl niyetim sana kumdan kale yapmayı sevdirmekti. Balıktan kalelerle ve tırmıkla ıslak kum çıkarma olayıyla pek ilgilenmedin, o kürek çıkınca sahneye, her şey alt üst oldu da denebilir.

Denizden ürktün biraz,ayaklarına şor şor gelen dalgalar pek hoşuna gitmedi. Son denememizde sinirden titrediğin gibi, küreğe de sıkı sıkı tutundun. Biz de korktuk zorlamadık. Yarın farklı saatlerde yeniden deneyeceğiz.

Şimdi öptük seni şirin ayak parmaklarından.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder